Toen Tuvendorje Myagmar in 2014 na een ernstig ziekbed op 34-jarige leeftijd overleed, bleef zijn vrouw Jargalsaihan alleen achter met hun vier kinderen.

Ze werkte toen als straatveger in Ulaanbaatar, maar verloor drie jaar later haar baan. In datzelfde jaar vernielde een hevige sneeuwstorm de woontent van het gezin.

Van de restanten kon een schamele hut worden gebouwd die nog enig onderdak bood en door dagelijks in de bergen brandhout voor het kacheltje in de tent te verzamelen, wisten ze de winter te overleven.

Sinds de dood van haar man leeft Jargalsaihan met haar kinderen van een uitkering van amper zeventig euro per maand. De afgelopen jaren woonde het gezin noodgedwongen in een huurtent, maar daardoor bleef er onvoldoende geld over om van te leven. Gelukkig zijn schoenen en kinderkleding op de (zwarte) markt in Ulaanbaatar heel goedkoop, omdat die tegen dumpprijzen uit China worden aangevoerd.

Naranbat, de oudste zoon, is inmiddels 18 jaar oud en de oudste dochter, Shurentsetseg is 16. De jongste zoon, Altanshagai, is 10 jaar oud en Erdenechimeg, de jongste dochter, is 8. De kinderen gaan naar school, maar voor sommige schoolbenodigdheden ontbreekt het geld.

In juni 2019 heeft het gezin van Stichting Steppekinderen een prachtige woontent (ger) gekregen die onze medewerker in Ulaanbaatar heeft opgezet, aan de rand van de stad.

Een uitgebreide fotoserie brengt de verschillende fasen van de constructie en oplevering van de woontent in beeld.