De alleenstaande moeder Narangerel C. heeft een schrijnende jeugd achter de rug. Vanaf haar zeventiende scharrelde ze op straat haar kostje bij elkaar door weggegooide flessen en blikjes te verzamelen en in te leveren bij een kringloopcentrum. Ze heeft niet de kans gehad om naar school te gaan, maar leerde wel schrijven.

In 2005 kreeg ze een baantje als schoonmaakster en mocht ze wonen in een berghok onder de trap van een appartementsgebouw. Vijf jaar later kreeg ze een relatie en werd haar eerste zoon geboren. Een half jaar na de geboorte van de derde zoon verliet de vader het gezin.

Narangerel verdient te weinig om in haar dagelijks levensonderhoud en dat van haar kinderen te kunnen voorzien; ze moet rondkomen van amper 80 euro per maand.

Toen onze medewerker haar in Ulaanbaatar ontmoette, woonde ze al vijftien jaar onder de trap. Voor een moeder met drie zoons tussen 11 en 1 jaar oud was de woonruimte veel te krap. Dankzij Stichting Steppekinderen woont ze sinds 15 maart in een ruime, traditionele Mongoolse nomadentent en hebben haar kinderen eindelijk een eigen thuis.